Category: 2019-20 Submissions

mijn broer deed een dunne jas aan gisteren.
blijkbaar mocht het niet.
toch deed hij het.
hij liep met zijn vrienden door het park.
ik hoorde zijn voetstappen, hun blije lachen gemengd met het getjilp van vogels.
het was geen winter meer.

vandaag doet hij weer een dunne jas aan.
maar vandaag loopt hij niet, en vandaag roept hij niet.
vandaag staat hij stil.
vandaag hoor ik geen zomer meer.
vandaag voel ik de winter –
hij voelt het ook.
voel jij het niet?

meet me at the station
stay with me downtown,
hear the words i speak
watch me hear yours.

feel the lights flicker
and appear –
slowly
as the sun disappears.

watch my fingers twist and turn
fidgeting
reaching for yours
lacing, listening.

we are the only ones.

the station –
people come and go,
but we don’t.
it is us, and us only.

so meet me at the station,
stay with me till dark –
till everything’s alright again
till we’re ready to say good night.

i play hide and seek, but without the seeking.
i hide up. i hide down,
far, low, wherever i feel i need to go.
and so i hide, with no requests. and so i hide.
no one passes, no one peeks.
i hide, and no one seeks.
and so i hide, no cold eyes watching –
i hide in peace.
i run and laugh and sing and dance,
but still i hide.
ever hidden, ever free,
i always hide but never seek.

wasting your days in vain again.
you’re vain and you know it to be true
but it’s only in the depths of the night
(while you waste your days)
that you truly do realize just how vain your vain is.
and so you sit
(wasting your days in vain –
again)
and think about the pain.
the one no one sees –
because you’re vain!
and this vanity, it’s insanity –
rushing, running, knocking up your brain so all you can really do is
(waste your days in vain).
and this gives you pain
so somehow you find that vein
(the one)
and now there you are:
vain
in pain
wasting your days in vain again.

Way up in the tree,
There is so much to see.
Millions of leaves fluttering, so free…
In the midst of it all, there’s Me.